Formule 1
Olav Mol vraagt FIA om ingrijpen na schokkende ontdekking over McLarens ‘vuile spel’!
Als je dacht dat Formule 1 vooral draaide om wie het snelst rechtdoor kan rijden, dan heb je de achtervleugel van McLaren nog niet zien dansen in Japan. Terwijl de rest van het veld serieus bezig was met racen, leek McLaren een subtiele auditie te doen voor So You Think You Can Flex?. De Grand Prix van Japan bood spektakel, niet alleen door de razende bolides, maar ook door de discussie die losbarstte over de opmerkelijk beweeglijke achtervleugel van het Britse team.
Flexibel of frauduleus
Tijdens de race viel iets op dat zelfs de meest afgeleide fan niet had kunnen missen: de achtervleugels van Lando Norris en Oscar Piastri bewogen vrolijk mee met de luchtstromen. Terwijl de wagens van Red Bull en andere teams strak als een plank over het asfalt gleden, leek McLaren een ingenieuze elastiektruc te hebben uitgevonden.
Door die buigzaamheid konden de McLarens sneller over de rechte stukken schieten zonder hun grip in de bochten te verliezen — een zeldzaam voordeel in een sport waar elke duizendste van een seconde telt. En terwijl Red Bull met Max Verstappen moest kiezen tussen topsnelheid of bochtengrip, kreeg McLaren blijkbaar het beste van beide werelden in een net iets te flexibele verpakking.
FIA
De FIA, doorgaans niet vies van een beetje ingrijpen, had al eerder McLaren op de vingers getikt over hun zogenaamde ‘mini-DRS’-oplossing. Wat kleine aanpassingen hier en daar aan de flappen, en klaar was Kees. Toch laat de federatie de grotere kwestie — de zichtbare doorbuiging van de achtervleugel onder belasting — opvallend met rust.
Olav Mol, de vertrouwde stem van Ziggo Sport, wond zich zichtbaar op via platform X (vroeger Twitter):
“Hoe kan het toch dat de FIA hier geen grip op krijgt? Het is nu wel overduidelijk, nietwaar?”
Het citaat vatte de sfeer onder fans en analisten perfect samen: verwarring, frustratie en een vleugje ongeloof.
Slimme techniek of slimmeriken aan het werk?
Flexibele onderdelen zijn zo oud als de sport zelf. Elk decennium duikt er wel een team op dat de grenzen van de reglementen creatief interpreteert. In dit geval lijkt McLaren binnen de letter van de wet te blijven, terwijl de geest ervan toch enigszins geweld wordt aangedaan.
Het roept de vraag op of McLaren hiermee een technisch meesterwerk heeft geleverd of gewoon sluw de regels oprekt. Red Bull lijkt in elk geval (voorlopig) niet mee te doen aan het vleugel-vriendje-mee-principe en pakte alsnog de overwinning in Japan, met Verstappen die liet zien dat je ook zonder ‘dansende’ vleugel het hoogste podium kunt bereiken.
Stiekem vragen velen zich echter af hoeveel makkelijker het zou zijn gegaan als Red Bull dezelfde ‘technische soepelheid’ had benut.
De druk op de FIA neemt toe
Intussen stijgt de druk op de FIA. Fans, teams en analisten roepen om duidelijke actie: óf McLaren dwingen de constructie aan te passen, óf andere teams dezelfde speelruimte geven. In een sport die draait om millimeters en milliseconden, kan een flapperende vleugel het verschil maken tussen roem en ramp.
Eén ding is zeker: dit was geen incident dat na een paar dagen uit de nieuwsfeeds verdwijnt. De discussie over de flexibele vleugels raakt direct aan de geloofwaardigheid van de sport. En wie wil er nou naar een kampioenschap kijken waar het niet de snelste, maar de slimste regelbuiger wint?
