Start met straf, finish met stress
Hamilton begon de race vanaf P7, ondanks een vierde tijd in de kwalificatie. Hij kreeg drie plekken straf wegens het hinderen van Max Verstappen tijdens de zaterdagse sessie — een situatie die bij voorbaat al frustratie opriep bij de Brit. Tijdens de race wist hij zich op te werken naar de vijfde plaats, na onder meer Fernando Alonso en Isack Hadjar te hebben gepasseerd.
Maar van een opmars was geen sprake. Het gat naar de top drie groeide elke ronde verder. Op de boordradio vroeg Hamilton geïrriteerd:
“Liggen ze nog steeds een minuut voor?”
Engineer Adami, zichtbaar zoekende naar een diplomatiek antwoord, reageerde ontwijkend:
“De coureurs voor je zijn aan het vechten.”
Waarop Hamilton — in typisch directe stijl — meteen inhakte:
“Je beantwoordt de vraag niet. Maar het maakt eigenlijk niet uit. Ik vraag gewoon of ik een minuut achter lig, of niet?”
Het antwoord: achtenveertig seconden. Maar de afstand voelde groter. En de communicatie, zo bleek later, beroerder dan ooit.
Radiostilte of ongemakkelijke stilte?
Na afloop van de race volgde nog een opmerkelijk moment. Hamilton vroeg via de radio:
“Ben je boos op me?”
Een vraag die eerder klonk als een verwijt dan als bezorgdheid. Op televisie bleef het antwoord uit. Of Adami het kanaal al had uitgeschakeld, of domweg geen zin meer had in de discussie — het bleef in de lucht hangen.
Tegen Sky Sports F1 lichtte Hamilton later zijn frustratie toe:
“Ik zat in niemandsland. Ik begon als zevende, zat vast achter twee auto’s, haalde ze uiteindelijk in, en daarna reed ik alleen. Ik had geen idee waar ik voor aan het vechten was.”
Daarmee doelde hij op het gebrek aan informatie vanuit de pitmuur. Geen updates over strategische doelen, geen duidelijkheid over concurrenten, geen gevoel van richting.
“Ik had een Safety Car nodig of iets dergelijks om nog iets te kunnen proberen. Maar dat gebeurde niet. Alles was vrij rechttoe rechtaan. De informatie was niet duidelijk.”
Barstjes in de samenwerking?
De samenwerking tussen Hamilton en Adami lijkt stroever te verlopen dan Ferrari vooraf had gehoopt. Adami werkte eerder met Sebastian Vettel en Carlos Sainz, maar lijkt met Hamilton nog geen natuurlijke klik te hebben. En bij een coureur die gewend is aan precisie, duidelijkheid en controle — zoals Hamilton — is dat een probleem van formaat.
Ondertussen reed teamgenoot Charles Leclerc een nagenoeg perfecte race en pakte P2 in eigen huis. Hamiltons prestatie bleef daardoor in de schaduw staan van de Monegask, en ook van racewinnaar Lando Norris en nummer drie Oscar Piastri. Verstappen eindigde als vierde, Hamilton daar net achter.
Richting Spanje: broze verhoudingen
De Grand Prix van Spanje is de volgende halte voor het Formule 1-circus. Maar of de lucht tussen Hamilton en Ferrari dan is opgeklaard, valt te betwijfelen. De eerste scheurtjes in de relatie zijn zichtbaar, en Hamilton kennende zal hij zich niet eeuwig gedeisd houden. Zeker niet als hij het gevoel krijgt dat hij “alleen rijdt” — letterlijk én figuurlijk.
De Brit kwam naar Ferrari om opnieuw te vechten voor overwinningen. Maar na zeven races is het vooral vechten met zijn eigen boordradio. En voorlopig lijkt hij die strijd aan het verliezen.
Barcelona zal moeten uitwijzen of de chemie zich nog laat repareren — of dat het slechts een kwestie van tijd is voor de eerste echte uitbarsting volgt.
