Lang naslepend litteken
In gesprek met Ajax TV noemt Weghorst het geen teleurstelling, maar een trauma. Het woord komt hard aan, maar de uitleg is glashelder. “Het was, en is, gewoon heel lastig,” zegt hij over het in rook opgaan van het kampioenschap. “Zeker in de vakantieperiode. Uiteindelijk kun je dat dan van je af zetten. Het heeft best wel eventjes geduurd en het is er nog steeds wel.”
Dat hij inmiddels weer op het trainingsveld staat, betekent niet dat hij het heeft afgesloten. Integendeel. “Tuurlijk zit het nog ergens en dat zal ook niet meer weggaan. Maar laten we die honger gebruiken om het dit jaar nog beter te doen.”
Moment van frustratie
Zijn emotionele staat kwam al eerder aan het licht. Na het duel met FC Twente, dat definitief een streep zette door de titelaspiraties, duwde Weghorst een cameraman opzij. Geen fraaie actie, al voelde de spits zich op dat moment in het nauw gedreven.
“Ik vond het jammer dat hij alleen op mij focuste,” legde hij later uit bij ESPN. “Op dat moment staan wij daar als team, we krijgen een prachtig eerbetoon van onze supporters. Ik stond in tranen en precies dan komt die camera naar mij toe. Dat raakte me. Het is emotie.”
Volgens Weghorst leeft er een verkeerd beeld. “Mensen denken vaak dat spelers zelf die camera opzoeken. Maar op zo’n moment wil je juist níet in beeld. Ik wilde het moment gewoon beleven met het team.”
Met meer honger dan ooit
Weghorst staat inmiddels weer op het trainingsveld in Amsterdam, fysiek hersteld, mentaal gretiger dan ooit. Maar het litteken van vorig seizoen is nog vers. Of hij het dit jaar wél kan omzetten in succes, hangt af van meer dan alleen zijn inzet. Maar de honger is er. En dat is altijd een goed begin.
