Rood voor Goes? Nee, het is de scheids die hier in de fout gaat!

Harde speler met een helder doel

Goes is geen lieverdje. Nooit geweest ook. Hij speelt fysiek, irriteert, duwt, trekt en praat zijn tegenstanders uit de wedstrijd. In de Eredivisie valt dat op, want spelers van zijn soort zijn er nauwelijks nog. Maar in het internationale topvoetbal is hij juist een prototype van wat je nodig hebt om te slagen. Denk aan Sergio Ramos, Pepe, of dichter bij huis: Virgil van Dijk in zijn jonge jaren.

Toch lijkt het erop dat Goes zijn reputatie hem nu parten begint te spelen. Tegen Go Ahead Eagles kwam hij stevig in, raakte eerst de bal en vervolgens zijn tegenstander. Scheidsrechter Bas Nijhuis – normaal de kampioen van ‘laat maar lekker doorspelen’ – trok plotseling rood. Juist hij. De man die eerder duels doorlaat waar anderen al bij een opgetrokken wenkbrauw fluiten.

Arbitrale willekeur in Deventer

Het contrast kon niet groter. Gedurende de hele wedstrijd liet Nijhuis het spel voortkabbelen zonder al te veel onderbrekingen. Fysiek spel? Geen probleem. Maar precies in blessuretijd greep hij in bij een tackle die, hoewel fors, nooit als gewelddadig kan worden aangemerkt. Daarmee bracht hij verwarring bij spelers, publiek en analisten. Want als zelfs Nijhuis dit bestraft met rood, waar ligt dan de grens?

Scheidsrechters zijn er om die grenzen aan te geven. Niet alleen achteraf, via VAR of rapporten, maar live, tijdens de wedstrijd. En als een speler als Goes nauwelijks tot nooit wordt bestraft voor zijn manier van verdedigen – tot dit ene moment – dan ligt de verantwoordelijkheid niet bij hem, maar bij het scheidsrechtersgilde.

Geen ruimte meer voor irritante spelers?

De publieke opinie is steeds harder voor spelers als Goes. Irritant, vuil, gemeen – termen die gretig worden gebruikt. Maar misschien is hij gewoon precies wat Nederland mist. Een verdediger die het duel niet schuwt, die de tegenstander gek maakt en ondertussen ook nog een doelpunt meepakt. In Spanje zouden ze hem koesteren, in Nederland wordt hij gekleineerd.

Dat sentiment is niet nieuw. In 2010 kreeg Oranje nog bakken kritiek voor ‘onsportief’ spel op het WK, terwijl het team simpelweg alles deed om te winnen. Het leverde wél een finaleplek op. En spelers als Mark van Bommel en Nigel de Jong werden achteraf juist geroemd om hun onverzettelijkheid. Waarom zou dat nu anders zijn?

Scheidsrechter moet mee kunnen groeien

Als Wouter Goes zich verder wil ontwikkelen tot topverdediger, zal hij moeten leren hoe ver hij kan gaan zonder zijn team in de problemen te brengen. Maar die verantwoordelijkheid ligt net zo goed bij de arbitrage. Wil je als scheidsrechter op het hoogste niveau functioneren? Dan moet je een wedstrijd aanvoelen, én geloofwaardig blijven in je beslissingen.

Zondag ging het mis – niet door Goes, maar door Nijhuis. En dat is een gemiste kans voor het Nederlandse voetbal.