Van Persie over zijn grootste valkuil
Tijdens de persconferentie werd Van Persie gevraagd naar zijn grootste valkuil als coach. Zonder aarzeling antwoordde hij: “Het is, denk ik, een kracht, maar het zou ook een valkuil kunnen worden. Ik ben niet heel erg geduldig.” Hij gaf eerlijk toe dat hij zich daar zeer bewust van is en er hard aan werkt om die eigenschap in goede banen te leiden. “Ik wil graag een geduldige coach zijn,” voegde hij eraan toe. “Ik ben absoluut niet cynisch als coach. Misschien denken mensen dat wel, maar dat ben ik niet.”
Hoge verwachtingen en drang naar verbetering
De oud-spits benadrukte dat zijn ongeduld vooral voortkomt uit zijn drang om beter te worden en vooruitgang te boeken. “Iedere keer wil ik stappen maken, verbeteren en door,” aldus Van Persie. Zijn perfectionisme en winnaarsmentaliteit hebben hem als speler ver gebracht, maar als coach moet hij een andere balans zien te vinden. “Ik weet hoe moeilijk het voetbal kan zijn en welke uitdagingen het met zich meebrengt, maar tegelijkertijd wil ik wel vooruitgang zien.”
Van Persie gaf aan dat hij zich ervan bewust is dat zijn hoge verwachtingen niet altijd realistisch zijn, vooral niet in een omgeving waar ontwikkeling tijd kost. “Ik werk er iedere dag aan,” herhaalde hij. “Dat gaat hartstikke goed, maar ik besef wel dat het één van mijn valkuilen is.”
Van speler naar trainer
Als speler stond Van Persie bekend om zijn gedrevenheid en hoge standaarden. Hij verwachtte het uiterste van zichzelf en zijn teamgenoten. Nu hij de overstap heeft gemaakt naar het trainerschap, moet hij leren om die verwachtingen anders te managen. In plaats van zelf het verschil te maken op het veld, moet hij nu geduldig zijn en vertrouwen hebben in het proces.
Interessant is dat hij daarbij inspiratie haalt uit zijn eigen carrière. “Ik weet hoe moeilijk het kan zijn als dingen niet meteen lukken,” zei hij. “Daarom probeer ik nu als coach te begrijpen wat mijn spelers nodig hebben om beter te worden, zonder te snel te willen.”
