Terugblik op kritische uitspraken
Vorige week, na het teleurstellende gelijkspel tegen NAC Breda, was Hartman niet mals in zijn zelfevaluatie. Hij vond zijn spel “gewoon slecht” en ergerde zich aan het balverlies dat hij leed. “Misschien is het niet goed om te zeggen, maar ik verloor naar mijn gevoel te vaak de bal. Ik zag de oplossingen even niet,” gaf hij toen toe. Defensief stond hij zijn mannetje, maar zijn eigen hoge verwachtingen zorgden voor frustratie.
Een week later ziet hij het wat genuanceerder. Na de overwinning op Almere City geeft hij aan dat hij wellicht te snel en vanuit emotie sprak. “Ik was vorige week te negatief. Ik denk dat ik dat moet herzien.” Het feit dat hij terug is na tien maanden blessureleed en direct weer in de basis staat, is op zich al een overwinning. “Ik moet mezelf wat meer tijd geven.”
Nieuwe rol in een veranderend team
Het is niet alleen zijn eigen vorm waar Hartman aan moet wennen. Feyenoord is in zijn afwezigheid veranderd. Er staan nieuwe gezichten op het veld en de dynamiek is anders dan voorheen. “Ik bevind me nu in een team dat anders is dan voorheen en met nieuwe spelers. Ik merk dat ik nog steeds mijn weg aan het vinden ben,” legt Hartman uit. Dat hij zichzelf dan niet direct op Champions League-niveau vindt spelen, is misschien iets waar hij gewoon aan moet wennen.
Feyenoord wisselvallig na Champions League-succes
Dat het niet alleen aan Hartman ligt, blijkt wel uit de wisselvallige prestaties van Feyenoord. Waar de ploeg midweeks nog AC Milan uitschakelde in de Champions League, was het tegen Almere City behoorlijk slordig. “We kunnen niet blij zijn met het vertoonde spel vandaag, maar deze drie punten zijn erg belangrijk,” aldus Hartman. Dankzij de overwinning passeerde Feyenoord FC Utrecht op de ranglijst en staat het nu derde in de Eredivisie.
Het contrast tussen de Champions League-wedstrijden en de optredens in de Eredivisie is opvallend. Hartman erkent dat ook: “Na een mooie wedstrijd komen we vaak met zo’n minder goede wedstrijd. Dat is teleurstellend.” Misschien komt het door het drukke speelschema, misschien door de hoge verwachtingen die na Europees succes vanzelf ontstaan. Hoe dan ook, het team moet op zoek naar meer consistentie.
Een kwestie van geduld – voor iedereen
Of het nu gaat om zijn eigen spel of dat van het team, Hartman lijkt te beseffen dat geduld een schone zaak is. “Ik heb tien maanden nauwelijks gespeeld. Nu ben ik terug, ben ik een keer ingevallen en daarna drie keer begonnen als basisspeler. Terwijl ik hoge verwachtingen van mezelf heb, moet ik, en de mensen om me heen, me wat tijd gunnen,” legt hij uit.
Misschien moet Hartman wat vaker horen wat iedereen al ziet: dat het al een prestatie op zich is dat hij na zo’n lange blessureperiode weer op het hoogste niveau meedraait. En dat zelfs spelers zoals hij niet meteen weer op hun allerbest hoeven te zijn. Maar ja, probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die alleen maar streeft naar perfectie.
De lat ligt hoog – misschien wel té hoog
Het siert Hartman dat hij hoge eisen aan zichzelf stelt. Maar tegelijkertijd geeft hij toe dat het hem soms in de weg zit. “Ik wil niet te streng zijn, maar ik heb tegelijkertijd hogere verwachtingen van mezelf waardoor ik toch nog niet helemaal tevreden ben.” Misschien moet hij zijn eigen lat iets lager leggen, al was het maar om te voorkomen dat hij zichzelf voorbijloopt.
