“Penalty’s nemen is het nieuwe achteruit inparkeren”
De finale tussen Spanje en Engeland eindigde na strafschoppen, waarvan er liefst vijf werden gemist. Het was een patroon tijdens het toernooi in Zwitserland: opvallend veel gemiste penalty’s, tot frustratie van coaches, fans én analisten. Voor Mossou aanleiding tot een “grap”: “Penalty’s nemen is het nieuwe achteruit inparkeren.” Hij plaatste er nog een verzachtende toevoeging bij: “Grapje hè. Verder zijn vrouwen heel goed in heel veel dingen!”
Maar waar de bedoeling wellicht ironisch bedoeld was, sloeg de boodschap in als een tang op een varken. Binnen de kortste keren stroomden de reacties binnen, variërend van afkeurend tot ronduit woedend.
Golf van kritiek: “Waarom doe je dit?”
Onder de post verschenen talloze reacties van lezers die de ‘grap’ smakeloos, seksistisch en ouderwets vonden. “Waarom doe je dit?”, schreef een volger. “Je weet hoe negatief dit wordt opgepakt door mannen die het vrouwenvoetbal al niet serieus nemen.” Een ander liet weten: “Je bevestigt precies het vooroordeel dat vrouwen nog steeds moeten bevechten.”
De kritiek ging soms verder dan de grap zelf. Mossou werd verweten zich als journalist onprofessioneel te gedragen. “Misogynie is zo grappig als je een flutjournalistje van middelbare leeftijd met een dikke pens van hier tot Tokio bent,” sneerde iemand. Iemand anders viel het op dat dit soort ‘humor’ vooral komt van “mannen die zelf amper een bal kunnen trappen, maar vrouwenvoetbal wél denken te mogen ridiculiseren.”
Humor of oude reflex?
De kern van de ophef zit niet zozeer in de grap zelf, maar in het bredere klimaat waarin vrouwenvoetbal nog altijd te maken heeft met scepsis, seksistische opmerkingen en lage waardering. Waar het mannenvoetbal ruimschoots de ruimte krijgt om te falen, wordt bij vrouwen ieder gemist schot, iedere fout of slechte wedstrijd al snel uitvergroot. Een sneer, zelfs als ‘grapje’, wordt dan al snel onderdeel van een patroon dat vrouwenvoetbal in een negatief daglicht zet.
Mossou heeft tot dusver niet inhoudelijk gereageerd op de kritiek. De originele post staat nog altijd online.
Reputatie van het toernooi ondergesneeuwd
Ondertussen verdwijnt de sportieve prestatie van het toernooi enigszins naar de achtergrond. Engeland kroonde zich voor de tweede keer op rij tot Europees kampioen onder leiding van Sarina Wiegman, een prestatie van formaat. Maar in plaats van het te hebben over de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal, de spanning van de finale of de opkomst van nieuwe sterren, lijkt een ‘grapje’ het debat te domineren.
Een gemiste kans, vinden velen. “Laat vrouwenvoetbal zich gewoon ontwikkelen op z’n eigen manier, zonder dit soort slappe vergelijkingen. Het was een sterk toernooi, met zwakke penalty’s — dát is het verhaal, niet je ouwe-jongens-krentenbrood-humor,” aldus een boze reactie op X.
Of Mossou nog met een reactie of rectificatie komt, is afwachten. Maar één ding is duidelijk: het vrouwenvoetbal mag dan nog altijd aan erkenning werken, het publiek is er klaar mee om telkens weer als punchline te dienen.
