De middenvelder, ooit bestempeld als het grootste talent van zijn generatie, neemt nu voor het eerst vol de verantwoordelijkheid voor het feit dat die begeleiding niets heeft opgeleverd. “Ik ben hen enorm dankbaar, maar ik kon er toen gewoon niet goed mee omgaan.”
Vertrouwen was zoek
In die periode zat Ihattaren diep in de knoop met zichzelf. De buitenwereld zag een speler die opnieuw kansen kreeg. Wat men niet zag, was hoe ver hij zich had verwijderd van het voetbal en van zichzelf. “Ik had te maken met bindingsangst. Als je veel meemaakt, ga je mensen minder snel vertrouwen. En dan maakt het niet uit hoe beroemd of goedbedoelend iemand is.”
Die muur bleek ook voor Sneijder en Vanenburg ondoordringbaar. Terwijl zij op televisie hun frustratie uitten, zweeg Ihattaren lange tijd. Nu komt het besef. “Wesley heeft me echt uit zijn hart willen helpen. Maar ik was er niet klaar voor. Ik wist het gewoon even niet meer.”
Spiegelmoment
Waar Sneijder destijds publiekelijk stelde dat het “niet goed zat in de bovenkamer” bij Ihattaren, wil de speler daar nu niet meer voor weglopen. Hij noemt het “zijn eigen schuld” dat de samenwerking niet lukte. “Ik begrijp nu pas hoe ver ik weg was van de voetbalwereld. Ik neem mezelf kwalijk wat er is gebeurd. Het lag niet aan Wesley, niet aan Gerald. Zij hebben hun best gedaan.”
Sterker nog: Ihattaren heeft contact gezocht om dat ook persoonlijk te zeggen. “Ik ben er mans genoeg voor om dat toe te geven.”
Mentaal herstel als prioriteit
Voetbal stond lange tijd niet meer op de voorgrond. Ihattaren besloot eerst te werken aan zichzelf. “Dat móést, anders had het geen zin. Ik ben met deskundigen gaan praten, heb mentale hulp gezocht. Dingen verwerkt.”
Voor het eerst liet hij toe dat zijn problemen dieper gingen dan een slechte wedstrijd of een mislukt avontuur bij Juventus of Ajax. “Ik dacht altijd: ik ga gewoon weer voetballen, en dan komt het goed. En dat lukte ook even. Maar ik viel steeds terug. Ik geloofde zelf niet dat het mentaal was.”
Geen excuses meer
Nu is de situatie anders. Ihattaren heeft geen garanties, geen contract bij een topclub, en geen plek in de spotlights. Maar hij heeft wél rust gevonden. Of zijn carrière nog een doorstart krijgt, blijft de vraag. Wat zeker is: voor het eerst lijkt hij de juiste route te hebben gekozen – die naar binnen.
En de erkenning dat zelfs zijn moeder hem een jaar geleden niet had kunnen helpen, zegt misschien alles. Het herstel begon pas toen hij het zelf toeliet.
