Want waar de aanstelling van Farioli bij sommigen nog altijd wenkbrauwen doet fronsen, staat De Boer voor iets bekends. Voor structuur. Voor Ajax-voetbal. En precies dat lijkt op dit moment harder nodig dan ooit.
Blind wilde De Boer terug, maar botste met clubtop
De afgetreden Danny Blind was naar verluidt geen fan van Farioli. Volgens hem paste Frank de Boer beter bij de clubcultuur en de huidige behoefte aan stabiliteit. Zijn voorkeur werd echter niet gevolgd, en dat leidde achter de schermen tot wrijving binnen de besluitvorming. De Boer kwam niet terug, Blind stapte op. Maar het debat is daarmee allesbehalve gesloten.
Want hoe verder? Met Johnny Heitinga, die op de bank zit maar geen brede steun lijkt te genieten? Met Farioli, die intern al twijfel oproept nog voor het seizoen écht op gang is? Of toch met De Boer, die met vier titels op rij nog altijd het gezicht is van het laatste succesvolle Ajax-tijdperk in de Eredivisie?
De Boer als baken van herkenbaarheid
Vraag de gemiddelde Ajax-fan naar het moment waarop het elftal het meest als ‘Ajax’ voelde, en de kans is groot dat je uitkomt in de jaren 2011–2014. De Boer liet zijn elftallen voetballen met lef, discipline en herkenbare patronen. Positiespel, pressing, jeugdspelers die ingepast werden alsof ze er al jaren stonden. Het waren geen Europese hoogstandjes, maar het was wél Ajax-voetbal.
Juist in een tijd waarin de club zoekende is naar richting, structuur en identiteit, wordt zijn profiel opnieuw relevant. Niet vanwege nostalgie, maar omdat er nauwelijks een actuele lijn zichtbaar is.
Onrust op alle fronten: van bestuur tot selectie
De trainersdiscussie valt niet los te zien van het bredere beeld binnen de club. Spelers maken zich zorgen, geruchten over conflicten (zoals tussen Wout Weghorst en een ploeggenoot) doen de ronde, en in de media duiken namen op als Daley Blind, Oscar Gloukh en zelfs Erik ten Hag of Hakim Ziyech.
Kortom: Ajax verkeert in een wankel evenwicht. De prestaties blijven achter, het beleid mist consistentie en de voetbalvisie lijkt afhankelijk van wie er op dat moment aan de knoppen zit. En in die chaos krijgt de roep om een herkenbaar gezicht als De Boer steeds meer gewicht.
Wat zou een terugkeer écht betekenen?
Een terugkeer van Frank de Boer zou op het eerste gezicht stabiliteit kunnen bieden. Niet alleen sportief — door een heldere spelopvatting — maar ook organisatorisch. Hij kent de club, begrijpt het DNA en weet wat er nodig is om talenten door te laten stromen. Maar wie denkt dat De Boer een kant-en-klare oplossing is, onderschat de problemen.
Ajax is veranderd. De Eredivisie is fysieker, internationaler. Europese ambities liggen hoger. De vraag is dus of De Boer anno 2025 nog dezelfde impact kan hebben als tien jaar geleden — zéker als de selectie niet aansluit bij zijn speelwijze en er geen consistent technisch plan is.
Tijd voor keuzes, geen halve maatregelen
Of De Boer terugkeert of niet, het is duidelijk dat Ajax één ding nodig heeft: duidelijkheid. Over de voetbalvisie. Over het trainersprofiel. Over de structuur waarin jeugd, scouting en directie samenwerken. Als dat plan er niet ligt, zal ook een terugkeer van een clubicoon als De Boer stranden op dezelfde hobbels als zijn voorgangers.
Het moet niet gaan over wie er op de bank zit, maar waarom. Alleen als die lijn scherp is uitgetekend, kan er gebouwd worden aan een nieuwe toekomst. Misschien mét De Boer. Misschien met Heitinga. Misschien met een derde naam. Maar in ieder geval niet langer op drijfzand.
