Hoewel Boskamp inmiddels geen vaste stoel meer heeft naast Derksen, Van der Gijp en Genee, blijft zijn naam onlosmakelijk verbonden aan het gouden tijdperk van de Nederlandse voetbaltalkshows. De chemie tussen de heren bracht jarenlang kijkcijferkanonnen en memorabele televisie. Boskamp bracht geen vuurwerk in de vorm van relletjes, maar leverde wél het hart – warm, nuchter en doorspekt met anekdotes.
Slimme zet na de kleedkamer: Boskamp en zijn Brusselse stenen
Achter de schermen bleek Boskamp niet alleen een man van het spel, maar ook van de cijfers. Terwijl anderen hun geld lieten verdampen aan snelle auto’s en riskante investeringen, bouwde Boskamp rustig aan een vastgoedportefeuille in Brussel. “Over Jan hoeven we ons geen zorgen te maken,” aldus Derksen, die weet dat zijn oud-collega financieel niets tekortkomt.
Het leven na het voetbal was voor velen een struikelblok, maar niet voor de voormalige middenvelder. Hij gebruikte zijn transfersommen en tv-inkomsten om appartementen te kopen, met als resultaat een solide financiële basis op leeftijd. De man die ooit tackles uitdeelde in de kleedkamer, pakt nu huurcontracten aan in Relegem, het rustige Belgische dorp waar hij zich heeft teruggetrokken.
Contact verwaterd, herinnering blijft helder
De band tussen Boskamp en zijn voormalige talkshowmaatjes is deels verwaterd. Met René van der Gijp is er nog af en toe contact, maar Derksen en Genee ziet hij niet meer. “Johan leeft in zijn eigen wereld,” merkte Boskamp eerder op. Toch overheerst bij hem vooral waardering voor de tijd samen aan tafel.
De reis naar Hilversum is inmiddels te zwaar geworden, gaf hij toe in een interview. En dus kijkt hij van een afstand toe hoe Vandaag Inside verdergaat zonder hem. De gesprekken zijn nog even scherp, de sfeer soms nog jolig, maar de warme, haast vaderlijke toets van Boskamp ontbreekt zichtbaar. Zijn afwezigheid laat zich voelen, zelfs zonder uitgesproken drama of ruzie.
Een stempel voor de eeuwigheid
De kans dat Jan Boskamp terugkeert op het scherm lijkt klein, maar zijn invloed blijft overeind. In een medialandschap dat steeds meer draait om frictie en verontwaardiging, was Boskamp de man van relativering. Zijn bijdrage – soms onnavolgbaar, vaak ontwapenend – gaf kleur aan het genre en maakte hem geliefd bij een breed publiek.
Zijn lach, zijn worsteling met de microfoon, zijn verhalen over kleedkamers en kantines: het zijn elementen die de Nederlandse voetbalkijker nog lang zullen koesteren. De man is misschien met pensioen, maar zijn media-erfenis leeft voort. En financieel? Daar hoeven we dus geen traan om te laten.
Misschien komt hij ooit nog eens langs voor een laatste tafelmoment. Maar zelfs als dat uitblijft, is zijn hoofdstuk in het boek van de Nederlandse sporttelevisie allang geschreven. En dat boek ligt stevig op de plank – net als zijn huurcontracten in Brussel.
