“Volledig isoleren”
“Een land dat op deze manier mensenrechten schendt, moet je nergens aan laten meedoen,” stelde Derksen stellig. Niet alleen het Songfestival moet volgens hem de deur dichtgooien voor Israël, maar ook grote sportevenementen zoals het WK voetbal in 2026, de Olympische Spelen en zelfs de Tour de France. “Volledig isoleren,” was zijn duidelijke boodschap.
De Snor verwees ook naar het besluit van Ierland om het Songfestival te boycotten en toonde zich verbaasd – maar tevreden – dat Nederland dit keer niet achterbleef. “Ik dacht eerst: wij zullen wel weer keurig achteraan aansluiten, zoals altijd. Maar nee, dit keer was Nederland er snel bij. Terecht.”
Hendriks: “Songfestival is juist bedoeld om te verbinden”
Collega Hélène Hendriks keek er anders tegenaan. Zij waarschuwde voor het politiseren van culturele evenementen. “Het Songfestival is apolitiek, zeggen ze zelf. Het is juist bedoeld als platform waar landen samenkomen. Moet je dat gebruiken voor een politiek statement?”
Derksen vindt van wel. “Juist omdat de Nederlandse politiek zélf niets doet. Als die stil blijft, moeten anderen een signaal geven. Dit is geen tijd om weg te kijken.”
Vlam ziet het pragmatischer
Media-analist Victor Vlam schoof ook aan en bracht een ander perspectief in. Hij pleitte voor het toelaten van Israël, onder meer omdat dat invloed kan hebben op de publieke opinie in het land zelf. “Als Israël meedoet, mag hun publieke omroep het Songfestival uitzenden. Die omroep is relatief links. Dat is juist een kans om kritiek te laten horen op het beleid van Netanyahu.”
Hendriks sloot zich daar deels bij aan. “Er zijn genoeg Israëli’s die helemaal niet achter het huidige regime staan. Moet je die dan allemaal uitsluiten van culturele of sportieve samenwerking?”
Derksen blijft onverbiddelijk
Derksen was echter niet te vermurwen. Hij erkende dat niet iedereen in Israël schuldig is, maar blijft bij zijn standpunt: zolang de Israëlische regering volgens hem systematisch mensenrechten schendt, moet het land volledig worden uitgesloten. “Geen uitzonderingen. Geen nuances. Geen deelname.”
Politiek of principe?
De discussie aan tafel liet zien hoe gevoelig het onderwerp ligt: wanneer gaat sport of cultuur over in politiek? En wie bepaalt de grens? Wat voor de een een principiële boycot is, voelt voor de ander als collectieve bestraffing.
In de praktijk zijn het deze gesprekken – in talkshows, redacties en vergaderzalen – die het publieke sentiment richting toekomstige evenementen mede vormgeven. En daar speelt Derksen, met zijn uitgesproken standpunten, opnieuw een hoofdrol in.
