Tijdens het duel met Go Ahead Eagles was het wéér raak. Geen opvallende statistieken, wel opvallend gedrag. Juichen met gebalde vuisten voor het uitvak, klappen naar het publiek, en zijn inmiddels beruchte manier van het publiek ‘opnaaien’. Het zorgt ervoor dat niet alleen Deventer zich eraan stoorde – op sociale media regent het opnieuw kritiek.
“Wat denkt hij wel niet?”
De houding van Weghorst, die het graag opneemt tegen de wereld als zelfbenoemde strijder, wordt niet door iedereen gewaardeerd. Waar de een zijn passie prijst, ziet de ander vooral opgeblazen gedrag. En bij een club als Ajax, die al niet vrijuit gaat qua imago, werkt het als olie op het vuur.
“Wat denkt hij wel niet?”, vraagt een Twitteraar zich af. “Het is Telstar en Go Ahead, geen WK-finale.” Anderen noemen hem een “karikatuur van zichzelf” en vragen zich hardop af waarom hij zich telkens zo nadrukkelijk profileert, ook als zijn spel daar weinig aanleiding toe geeft.
Juichen blijft Weghorsts zwakke plek
Het begon al tegen Telstar, waar zijn manier van juichen – vol vuur, bijna provocerend – niet werd gezien als gepassioneerd, maar als misplaatst. Een week later zijn de reacties feller. Zijn uitstraling, zijn houding, zijn reacties richting publiek: voor veel voetbalfans is het simpelweg te veel.
En dat is niet voor het eerst. Ook bij het Nederlands elftal had Weghorst al de reputatie van iemand die meer nadruk legt op zijn beleving dan op zijn balbehandeling. En hoewel zijn arbeidsethos zelden ter discussie staat, lijkt zijn gedrag steeds vaker een reden tot afkeer.
Een Ajacied die polariseert
Bij Ajax is het rustig rondom Weghorst als hij scoort, maar erbuiten zijn de meningen snoeihard. Hij is het type speler dat je adoreert als hij voor je club speelt, maar verafschuwt als hij dat niet doet. En juist daarom lijkt hij elke week een mikpunt te worden, ongeacht zijn statistieken.
Of de kritiek hem raakt, is de vraag. Weghorst zelf laat zelden blijken dat hij zich iets aantrekt van publieke opinie. Hij blijft zijn ding doen – vol overgave, vol emotie, en, zoals velen het omschrijven, vol irritatie.
Wat vaststaat: als er één Ajacied is die het land verdeelt, dan is het Wout Weghorst wel. En voorlopig lijkt hij daar zelf geen seconde minder om te slapen.
