Nieuwe prikkels, oud vertrouwen
Taylor is duidelijk. Na vijf seizoenen in het eerste wil hij een stap maken, uitgerekend naar zijn oude leermeester Francesco Farioli, die hem vorig seizoen weer op de rails kreeg. De middenvelder bloeide op onder de Italiaan, kreeg vertrouwen, verantwoordelijkheid én zijn beste statistieken ooit: vijftien goals, acht assists. Dat hij deze zomer in beeld komt bij clubs als Porto, is dan ook geen verrassing.
Wat meespeelt: het Nederlands elftal. Taylor wil koste wat kost mee naar het WK van 2026. In een Eredivisie die sportief aan glans heeft verloren, lijkt de Primeira Liga in combinatie met Champions League-voetbal via Porto een logische springplank.
Ajax wil cashen – en flink ook
Maar Ajax denkt daar anders over. Het openingsbod van de Portugezen – vijftien miljoen euro plus bonussen – wordt als onvoldoende afgedaan. Kroes ziet in Taylor geen overbodige luxe, maar een dragende kracht in een ploeg die al afscheid nam van onder meer Jordan Henderson, Borna Sosa en Carlos Forbs. Met de jacht op Champions League-miljoenen in volle gang is de timing van een vertrek bovendien beroerd.
Intern zou er volgens ingewijden een afspraak liggen dat Ajax bij een ‘serieus’ bod zou meewerken aan een vertrek. Maar waar Taylor en zijn management vinden dat dat moment nu is aangebroken, denkt de club daar anders over. De ‘marktwaarde’ waar Kroes zich op beroept ligt bijna het dubbele van wat Porto momenteel biedt.
Spanning onderhuids
Officieel houdt iedereen zich nog gedeisd, maar onderhuids is de sfeer aan het kantelen. Taylor voelt zich niet gehoord, Ajax voelt zich onder druk gezet. En met het nieuwe seizoen voor de deur dreigt de situatie te escaleren. Zeker als de middenvelder, mocht hij blijven, zijn onvrede niet kan uitschakelen zodra de bal weer gaat rollen.
John Heitinga, die de leiding heeft over de selectie, wil rust en stabiliteit. Maar als een sleutelspeler zich mentaal al in Portugal waant en dagelijks de gang naar de trainingsvelden moet maken terwijl zijn transfer geblokkeerd wordt, ontstaat er een recept voor onrust.
Wat nu?
De opties zijn beperkt. Of Ajax en Porto komen alsnog tot een akkoord, bijvoorbeeld ergens rond de twintig miljoen euro plus een doorverkooppercentage. Of Ajax houdt voet bij stuk, in de hoop dat de speler bijdraait of dat een andere club nóg dieper in de buidel tast.
Maar zelfs dan is er risico. Een ontevreden Taylor die zonder motivatie in Amsterdam blijft hangen, is in niemands belang. Zeker niet voor een club die zich opnieuw wil presenteren als uitdager van de top in binnen- en buitenland.
Ajax kan zich geen rel permitteren
In een tijd waarin Ajax zich juist wil ontdoen van het imago van chaos en koersloosheid, kan het zich een publieke rel rond een boegbeeld als Taylor simpelweg niet veroorloven. De situatie vereist tact, snelheid en compromisbereidheid. Maar met de hakken in het zand bij beide partijen is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
De komende dagen zullen bepalend zijn. Wordt Taylor de volgende ster die Ajax met tegenzin verlaat, of blijft hij – met frisse tegenzin – gewoon op de loonlijst staan? Eén ding is duidelijk: als Ajax geen uitweg vindt, kan deze transfersoap zomaar uitmonden in een explosief hoofdstuk dat de club opnieuw in verlegenheid brengt.
