In de podcast Willem & Wessel van het Algemeen Dagblad neemt de Feyenoord-icoon het op voor de verdediger. Geen voorzichtig pleidooi, maar een duidelijke uithaal naar de critici. “Ik begrijp er niks van,” klinkt het resoluut. “Ze zitten al een heel jaar op een ventje van twintig te letten.”
“Hij zou niet misstaan bij Feyenoord”
Volgens Van Hanegem is het gedrag van Goes eerder een gevolg dan een oorzaak. De druk, de loep waaronder hij functioneert, en het constante commentaar — het wakkert eerder frustratie aan dan dat het iets oplost. “Als hij voetbalt, let iedereen op hem: de scheidsrechter en het publiek. Dat maakt het moeilijk,” aldus de oud-middenvelder.
Maar wat vooral opvalt, is de bewondering die Van Hanegem heeft voor het karakter van de jongeling. In Goes ziet hij een speler met lef, vuur en persoonlijkheid. Spelers die niet in de pas lopen, maar iets teweegbrengen. En dat type, stelt hij, past naadloos bij de club waar strijd nog steeds een deugd is. “Hij zou niet misstaan bij Feyenoord.”
Een speler die het publiek iets laat voelen
Waar anderen zich storen aan de expressieve speelstijl van Goes, prijst Van Hanegem juist zijn authenticiteit. Voor hem is het geen minpunt dat Goes zich laat gelden, integendeel. “Als ik trainer zou zijn en ik kon hem kopen, dan deed ik dat meteen,” klinkt het. Provocerend? Misschien. Maar ook een teken dat hij zich niet laat intimideren.
In een tijd waarin steeds meer spelers mediatraining ondergaan en gedragscodes volgen alsof het bij hun contract hoort, is iemand als Goes bijna een rariteit. Geen koele calculerende prof, maar een speler die leeft op adrenaline en het publiek iets laat voelen. Van Hanegem herkent dat — en herkent zichzelf.
Spelers met karakter zijn zeldzaam geworden
Het pleidooi van Van Hanegem is meer dan alleen een verdediging van één speler. Het is een bredere boodschap over wat voetbal mist: karakters. Spelers als Van Bommel, Davids, ja, zelfs Van Hanegem zelf — ze provoceerden ook, maar deden dat met een reden. Ze wilden winnen, de tegenstander uit balans brengen, het publiek wakker schudden.
Goes past volgens hem in dat rijtje. Niet perfect, nog lang niet af, maar met een basis die zeldzaam is in het moderne voetbal. En wie weet — misschien juist daardoor wél perfect voor een club als Feyenoord, waar imperfectie vaak wordt omarmd zolang er maar hartstocht in zit.
Geef die jongen wat lucht
Dat een twintigjarige verdediger onder een vergrootglas ligt, zegt veel over het klimaat in de Nederlandse voetbalwereld. Van Hanegem houdt dan ook een pleidooi voor geduld, begrip en realisme. Jongens als Goes hebben ruimte nodig om fouten te maken, zich te ontwikkelen, hun eigen stijl te ontdekken.
Als we dat niet toestaan, krijgen we eenheidsworst op het veld. Spelers zonder smoel, zonder ruggengraat. En dus herhaalt Van Hanegem wat hij al eerder zei, maar nu met extra nadruk: “Laat hem gewoon zijn gang gaan. Dat is precies wat we nodig hebben.”
