Voetbal
Ajax-watcher Freek Jansen: “Deze speler is de grootste teleurstelling bij Ajax”
Als je Steven Berghuis aan het begin van het seizoen had verteld dat hij vooral als mentor in de kleedkamer zou uitblinken, had hij je waarschijnlijk vierkant uitgelachen. Maar reality check: dat is precies wat er bij Ajax gebeurt. De ooit onmisbare spelmaker lijkt dit seizoen vooral naast het veld te schitteren. Volgens Ajax-watcher Freek Jansen is Berghuis zelfs de grootste teleurstelling van het jaar. Niet omdat hij er niks van kan — integendeel — maar omdat zijn impact op het veld simpelweg minimaal is. En laten we eerlijk zijn, als je in de 91e minuut mag invallen tegen AZ, ben je waarschijnlijk niet meer de lieveling van de trainer.
Geen plek in het elftal van Farioli
Een van de grootste signalen dat Berghuis niet meer de vaste waarde is die hij ooit was, is zijn plek op de bank. Na zijn blessure leek de rest van het elftal door te draaien zonder hem. Trainer Farioli koos voor andere namen en Berghuis moest toekijken. “Zijn aandeel in dit Ajax is gewoon te beperkt geweest,” zegt Freek Jansen bij Voetbal International. “Ik had meer van hem verwacht.” Berghuis mocht in de slotfase tegen AZ nog even opdraven, maar dat voelde volgens Jansen als een pijnlijk signaal. “Als je in de 91e minuut mag invallen, weet je wel hoe laat het is.”
Toch is het niet alleen de blessure die hem parten speelt. Volgens Jansen is Berghuis simpelweg niet meer de speler die hij bij Feyenoord was. Toen was hij een rechtsbuiten met direct rendement. Bij Ajax moet hij het vooral laten zien op het middenveld, maar daar lijken anderen inmiddels meer vertrouwen te genieten. “Op basis van zijn kwaliteiten is hij de grootste tegenvaller,” concludeert Jansen.
Mentorrol: nieuwe Berghuis laat zich zien
Toch is het niet alleen kommer en kwel. Waar Berghuis op het veld minder zichtbaar is, blinkt hij daarbuiten juist uit. Volgens Jansen heeft hij dit seizoen een verrassend positieve mentorrol op zich genomen. En dat is opvallend, want dit is niet de Berghuis die we kennen. “Vorig jaar was dat helemaal niet het geval,” legt Jansen uit. “Hij was altijd een beetje die grillige buitenspeler die met zijn eigen rendement bezig was. Nu lijkt hij echt in het project te geloven.”
Het is een kant die we niet vaak van Berghuis hebben gezien. Van temperamentvolle aanvaller naar een speler die de jongeren op sleeptouw neemt. Wie had dat gedacht? De vraag is alleen hoe lang hij dit blijft accepteren. Want een mentor zijn is leuk, maar uiteindelijk wil je als voetballer op het veld staan — niet alleen in de kleedkamer.
Hoe lang blijft Berghuis tevreden in de schaduw?
Jansen vraagt zich openlijk af of Berghuis genoegen blijft nemen met deze rol. “Zoiets kun je vaak één jaar opbrengen omdat het goed gaat. Dan hou je je gedeisd. Maar als hij volgend jaar weer zo’n jaar heeft als nu… Ik denk dat het moeilijk te verkroppen is.” En daar zit misschien wel de crux. Berghuis lijkt zich ontwikkeld te hebben op persoonlijk vlak, maar hoe geduldig blijft hij als zijn sportieve bijdrage niet wordt beloond met speelminuten?
