Voor Verstappen draait het in alles om focus. Op snelheid. Op prestaties. En niet op wat hij noemt “de circusvoorstelling eromheen”.
“Soms kun je beter gewoon je mond houden”
De Limburger, inmiddels al elf jaar actief in de koningsklasse van de autosport, heeft weinig behoefte aan lange mediaverhalen of uitgebreide uitleg. “Ik heb vaak helemaal geen zin om alles tot in detail uit te leggen,” zegt hij. “Ten eerste gaat dat niet altijd iedereen aan. En ten tweede: het is mijn tijd, laten we het lekker kort houden.”
Het is een houding die hij zich in de loop der jaren heeft eigen gemaakt. Niet uit arrogantie, maar uit zelfbescherming. “Er wordt zoveel onzin geschreven. Niet alleen in de Formule 1. Tegenwoordig is het soms moeilijk in te schatten of iets echt of nep is. Dat is de wereld waarin we leven.”
Verstappen kiest zijn woorden dus zorgvuldig. Niet omdat hij zich niet wil uitspreken, maar omdat hij precies weet wat er met zijn uitspraken gebeurt zodra ze de wereld in slingeren.
Politiek? “Daar heb ik helemaal geen zin in”
Ook op het politieke toneel van de Formule 1 — waar belangen, media, sponsors en bestuurders elkaar steeds vaker beïnvloeden — heeft Verstappen weinig geduld. “Ik houd me daar totaal niet mee bezig. Nooit gedaan ook.” Hij grapt zelfs: “Als ik dat wil, kan ik me beter kandidaat stellen. Maar dan weet ik nog niet eens bij welke partij.”
Zijn focus ligt op het racen. “Ik kan niet alles oplossen in de wereld. Op dat gebied moet je ook een beetje aan jezelf denken. Als ik nu met heel veel andere dingen bezig ben, raak ik afgeleid.”
En als hij echt de wereld zou willen verbeteren? “Dan kan ik misschien in een boot stappen en plastic uit de zee halen. Ik begrijp dat het een serieus probleem is, maar het helpt mij niet om me daar nu druk om te maken.”
Verstappen weet waar zijn kracht ligt, en wat hij moet laten om die te behouden.
Vertrouwen komt met ervaring (en een kleine kring)
Opvallend is hoe consistent Verstappen is in de mensen om zich heen. Zijn kring is klein, vertrouwd en vrijwel onveranderd sinds zijn entree in de Formule 1: vader Jos, manager Raymond Vermeulen en Red Bull-adviseur Helmut Marko zijn de vaste namen.
“Dat is ook iets wat ik heb geleerd,” zegt hij. “Ik denk dat ik mensen snel kan lezen. Dat komt ook door wat mijn vader mij altijd heeft verteld. Daar hebben we het vroeger, ook met Raymond, vaak over gehad.”
En voor wie denkt dat dat vanzelf gaat, heeft Verstappen een duidelijke waarschuwing: “Het begint bij jezelf. Je moet niet ineens heel popiejopie gaan doen. Dan trek je automatisch foute mensen aan.”
Rechtlijnig, maar nooit naïef
Verstappen weet dondersgoed dat zijn uitspraken impact hebben, maar hij weigert zich aan te passen aan de PR-cultuur van de paddock. Voor hem draait alles om controle: op de baan, in de auto én over zijn eigen verhaal.
“Ik weet waar ik mee bezig ben. En ik weet ook wat ik beter níet kan doen of zeggen,” klinkt het. Het typeert een coureur die nuchter is gebleven te midden van een wereld vol poespas — en misschien juist daardoor zo succesvol is geworden.
