Een stilte van enkele seconden, een brok in zijn keel, een zichtbaar gevecht met de tranen — het was een Weghorst die Nederland zelden zag.
“Ik wilde Heitinga een knuffel geven”
Na zijn treffer tegen FC Twente rende Weghorst recht op trainer John Heitinga af. “Ik wilde het doelpunt met hem vieren, omdat hij het zwaar heeft,” legde hij uit. “Ik had behoefte om hem een knuffel te geven.” Die keuze kwam niet uit het niets: Heitinga lag onder vuur vanwege een kritisch ESPN-artikel dat volgens hem ‘vol onwaarheden’ zat.
Weghorst zelf had het stuk niet gelezen. Niet omdat het hem niet interesseert — maar omdat hij het bewust niet wil zien.
“Ik heb het allemaal van m’n telefoon gegooid”
De spits, inmiddels een symbool van strijd en inzet, vertelde dat hij zich radicaal heeft afgesloten van de media. “Het is niet mijn wereld,” zei hij tegen verslaggever Arman Avsaroglu. “Ik probeer me te focussen op mijn echte wereld. Op de dingen waar ik wél invloed op heb.”
Daarom leest hij geen artikelen meer, checkt hij geen voetbalwebsites, volgt hij geen analyses. “Ik heb alles van m’n telefoon afgegooid. Je mist dan wel eens wat — ik ben een echte voetballiefhebber — maar ik wil het liever niet meer horen. Het is gewoon te veel soms.”
“Je probeert jezelf te blijven, maar het raakt je”
Avsaroglu wees hem erop dat er de afgelopen week ‘twintig columns’ over hem verschenen. “Wat moet je daarmee?” vroeg de verslaggever. Weghorst bleef lang stil. De emotie werd zichtbaar. “Uiteindelijk probeer ik gewoon bij mezelf te blijven. Maar ja… het is soms wel veel.”
Dan volgt de stilte. Een lange, ongemakkelijke stilte die meer zegt dan duizend woorden. Weghorst slikt, kijkt weg, ademt diep. “Waarom het me ontroert?” herhaalt hij zachtjes. “Omdat je het liever niet wil. Je bent zoals je bent, en natuurlijk ben ik uitgesproken. Misschien noem je dat ‘anders’. Daar ben ik me van bewust.”
“Als ik moet kiezen…”
Dan komt de zin die blijft hangen. “Ik las deze week een quote: je kunt authentiek zijn, of door iedereen leuk gevonden worden. Als ik dan moet kiezen…”
Weghorst maakt de zin niet af. Hij hoeft het ook niet. De boodschap is helder.
Hij is niet de man die de wereld naar de mond praat. Niet de spits die zich verschuilt achter clichés. Hij is zichzelf — en dat is soms verre van makkelijk in een club als Ajax, waar alles onder een vergrootglas ligt.
Slotakkoord met een brok
In een week waarin hij werd bekritiseerd, bespot en verdedigd, was het zondag even stil. Even echt. Even menselijk.
Een spits die scoorde, een trainer die werd geknuffeld, en een man die — ondanks alles — overeind blijft. Niet door te schreeuwen, maar door te slikken. En door te blijven wie hij is. Authentiek, met of zonder tranen.
