“Yes pap, we hebben hem”
Jeffrey Lang, normaal geen man van overdadige emoties, laat zich in het gesprek van zijn kwetsbare kant zien. “Dat deed me wel wat,” vertelt hij over de landstitel van zijn zoon. Na het laatste fluitsignaal tegen Sparta (1-3) kwam het tot een moment dat zelden voorkomt in huize Lang: een echte omhelzing.
“We knuffelen nooit,” bekent Jeffrey. “Normaal doen we gewoon een boks. Maar nu gaf hij me een kroel. Dat is ons ding. We hoeven niet veel te zeggen. Alleen maar even kijken. Hij zei: ‘Yes pap, we hebben hem.’ Dat zegt genoeg.”
De schaal, het publiek en eindelijk zijn naam
Wat zijn vader nog het meest raakte? Dat Noa met de kampioensschaal richting het uitzinnige uitvak liep. “En dat ze eindelijk zijn naam riepen,” vertelt Jeffrey. “Toen zag ik hem stralen. Dat was zo mooi. Dat blijft hangen.”
“Bro, ben je dronken?”
Het gesprek krijgt een komische wending wanneer Jeffrey vertelt over een telefoontje kort na het feest. “Ik belde hem om te vragen hoe het was. Neemt ‘ie op en zegt alleen: ‘Bro, ben je dronken?’ En ik zeg: ‘Nee, ben jij dronken?’ We lagen allebei dubbel.” Het tekent de losse band tussen vader en zoon — met een scherp randje, maar altijd liefdevol.
Een andere kant van Noa Lang
De beelden en verhalen rond Noa Lang gaan vaak over zijn bravoure, zijn flair en zijn uitgesproken karakter. Maar via de woorden van zijn vader zien we een andere kant: een jongen die geraakt wordt door erkenning, die trots is op zijn prestatie en die — op z’n eigen manier — diep verbonden is met zijn familie.
Meer dan een titel
Voor Noa Lang is dit kampioenschap meer dan een sportieve prestatie. Het is een persoonlijk hoogtepunt, gedeeld met zijn vader. Een zeldzaam moment van affectie. En misschien wel het bewijs dat achter elke uitgesproken voetballer een bijzonder verhaal schuilt — en soms ook een vader met een goed gevoel voor timing en humor.
